Browsing Tag
ruhsal gelişim
58 posts
Yüzünü Güneşe Dönen Gölgesini Ardında Bırakır
Dünya denen bu madde alemde iki zıt güç mevcuttur. Hangisini takip edeceğimiz tamamıyla bize kalmıştır. Ya yüzümüzü güneşe çevirip gölgemizi arkada bırakırız, ya da sırtımızı güneşe dönüp önümüze düşen gölgeyi takip ederiz.
Dönüşümün İçsel Yolculuğu: Özgecil Bağlarla İyileşmek
Doğanın yaratıcı gücü, evrendeki en büyülü ve etkileyici güçlerden biri. Bu evrensel güç, her birimizin içinde sonsuz bir potansiyel barındırır. Ancak, içimizdeki bu potansiyel genellikle günlük yaşamın karmaşıklığı içinde sessizce söner, kaybolur, sınırlarla kuşatılır ve kendi içsel gücümüzün farkında olmadan ömürler tüketiriz.
Hemfikir Olmalıyız
Eğer mutlu olmak istiyorsak tüm insanlık olarak bununla hem fikir olmalıyız. Bir kişi bile mutlu olmak istemediğine karar verirse ve hazırlanmış olan mutluluğu reddeder yahut zedelerse dünyada mutluluktan bahsedilemez. Eksikliğin ve kusurun olmadığı yerdedir mutluluk. Bütünlük ve mükemmellik...
Mutluluk Mutsuzluk Getirir
Mutlu olduğun şey sana mutlu olmadığın şeyi gösteriyor...
Nesin Sen?
Eyyy şapşik Âdem kızı,
Kendini hep bedeninden ibaret gören!
Düşündün mü hiç derinden,
“Dünyaya gelişin neden?”
Sordun mu kendine hiç
“Nesin sen?"
Sıkı Tut Ellerimi
Yaklaşık bir haftalık seyahatimden sonra, bu seyahatin bendeki izdüşümleri için, trendeyken kalbimin sesi kalp kalemimi elime aldırıverdi. Elbette benim için dışarısı var ama o da benim içim için... Dışarısı yatay bir serüvenimken, içerisi ise dikey serüvenim. 'İnsan yeryüzüne, içsel bir serüveni tamamlamak üzere gelmiş' diyor bilgeler.
Başkalarından Koparılan Umutlar
Mevcut gerçekliğim ile yaşayabildiğim hayat arasındaki bariz zıtlık, giderek daha acı verici hale geliyor. Bu çok acı verici, çünkü cennette yaşıyor olabilirdim. Bunun yerine, kendi yaptıklarımla hayatımı cehenneme çeviriyorum. Anlayacağın sevgili şapşiğim, yüzyıllar boyunca bu gezegende öğrencilik ediyorsun. Bu hayatlarının da büyük çoğunluğu da muhtemelen "pasif sabır" içinde geçiyor. 'Kaderimdir, elimden bir şey gelmez, yapabileceğim bir şey yok' diye diye geçiyor. Hakikaten de yapabileceğim bir şey olmadan geçiyor, geçirdim ve zaman zaman geçiriyorum.
İnsanları Okumak
Tüm yaşam, insanları okumaktan kendimizi okumaya, keşfetmeye getirmek istiyor sanki. Çünkü bir insanda bir şeyi görebilmenin tek yolu, o insanla aynı niteliğe sahip olmak. O nitelik, o yaklaşım bende yoksa göremem. Bu yüzden, kendi dışımda gördüklerimi okuyabilme kabiliyeti beni bana atacak. Bu ise yaşam amacımı bulmamı sağlayacak. Ne için yaratıldığımı, varlığımın neye hizmet etmesi gerektiğini, tüm insanlık içerisinde olmam, tamamlamam, doldurmam gereken boşluğu gösterecek, zira her birimizin bütünün içinde, bir başkası tarafından doldurulamayacak, eşsiz bir yeri var.
Yaşamla Dans Etmek
Yaşamlarımıza aktif olarak dahil olduğumuzu hissedemiyoruz. Yaşam dediğimiz şey, içine girmeden, kenardan göz ucuyla izlediğimiz bir şey haline geldi. Bize ne zaman, nasıl, neyle dokunuyor bu yaşam? En önemlisi bizden istediği şey nedir? Önümüzde duran bu örüntü, bu denklem bize ne söylemeye çalışıyor? Varlığımızı daha anlamlı hale getirmenin yolu nedir?
Gönül Çekmecemdekiler
Hayatımın rastgele bir olaylar dizisi olmadığını tüm araştırmalarımdan, deneyimlerimden sonra nihayet anlamış bulunmaktayım. Ve fakat, sonrasında kalbimde bir soru ortaya çıktı; “Öyleyse benim, doğanın tacı olarak, kesinlikle bir amacım var. Doğa beni boşuna yaratmadı. Her küçük parçacıkta, her atom ve molekülde büyük bir bilgelik, nedensel gelişim vb. varsa, benim nedensel gelişimim nedir? Gelmem gereken bu sonuç nedir?” dedi veee hadeee bakalım ortaya koydu, sustu…